از والدین کودکان شنیده ام که فرزندشان در درک مسائل ریاضی مشکل دارد. وقتی مسئله را می خواند راه حل آن را پیدا نمی کند و یا به طور تصادفی از یکی از عملیات جمع، تفریق، ضرب و یا تقسیم استفاده می کند.
چنین کودکانی ممکن است هنگام انجام محاسبات ریاضی هیچ مشکلی نداشته باشند و فقط وقتی مسئله ای مطرح میشود در پیدا کردن عملیات محاسباتی مناسب آن شکست می خورند. بدیهی است اگر والدین مساله را برای کودک بخوانند یا آن را به صورت شفاهی برای کودک طرح کنند کودک به سرعت و سهولت، راه حل مسئله را درمی یابد. چنین کودکانی نیازمند آنند که در هنگام حل مسائل درس ریاضی یکی از والدین کنارشان بنشیند و راهنماییشان کند.
در بسیاری از موارد، مشکل اصلی در فرایند ادراک است. کودک مساله را می خواند ولی در ادراک آنچه خوانده است با مشکل مواجه می شود. در این حالت اگر از کودک بخواهیم به جای آن که راه حل را بیان کند یکبار برای ما صورت مساله را شرح دهد متوجه می شویم که کودک اساسا آنچه را خوانده است درک نکرده است.
بدیهی است حل مشکلات درسی این کودکان، منوط به بهبود مهارتهای خواندن است. در واقع اگر کودک خوب ،روان و با سرعت کافی بخواند و سیستم شنوایی وی با الگوهای زبان نوشتاری آشنا باشد در ادراک مسئله موفق عمل خواهد کرد. اینجاست که نقش گفتار درمانگران در حل مشکلات زبانی کودک و بهبود مهارتهای ریاضی آشکار می گردد.