ریاضیات زیبا و شگفت انگیز است
از زیبایی ها و شگفتی های ریاضی سخن گفتن آسان است اما درک آن متاسفانه
برای همه کس آسان نیست. زیبایی های صوری آن را همه می بینند و همه هم تقریبا"
به یک اندازه از آنها لذت می برند. اگر منظره ای یا صورتی یا تابلویی در نظر شما زیبا
باشد، همان منظره، صورت یا تابلو در نظر دیگران هم کم و بیش به همان اندازه زیبا
خواهد بود و دیگران هم از آنها تقریبا" به همان اندازه که شما لذت میبرید، لذت خواهند
برد. اما زیباییهای ذهنی و لذت بردن از آنها مستلزم داشتن زمینه ی ذهنی مناسب است.
بعنوان مثال، عرفان و فلسفه عرصه هایی از اندیشه بشری هستند که کاملا" ذهنی اند.
اگر کسی بخواهد این رشته ها را درک کند و آنچه که فلاسفه و عرفا و رهروان این طرق
زیبایی نامیده اند را ببیند و احساس کند راهی ندارد جز آنکه الفبای این عرصه های تفکر
را بیاموزد و از "هفت شهر" آنها بگذرد و مراحل و مراتب آنها را طی کند تا زمینه های لازم
را برای ذهن خود به منظور درک آن زیبایی ها فراهم نماید و از این راه به شناخت و لذت برسد.
ریاضییات نیز که محصول مستقیم نبوغ بشر است عرصه ای است ذهنی و از قاعده فوق
مستثنا نیست. برای آنکه بتوان زیبایی های آنرا دید و شگفتی ها و عظمت قدرت آنرا در
تشخیص و کشف حقیقت و حل مسائل درک کرد باید الفبای آن را آموخت، اصول آن را فرا گرفت
و با تمرین و ممارست، روزگاری با آنها مانوس بود تا از این راه به درجاتی از شناخت رسید
و لذت همنشینی با آنرا احساس کرد. ریاضیات البته عرصه های عملی هم فراوان دارد
که مشاهده آثار آنها رضایت مندی و لذتی از نوع دیگر را در انسان ایجاد میکند.
به طور مثال : در ریاضیات شش عدد وجود دارند که از بقیه ی اعداد متمایزند زیرا آنها
ویژگی هایی دارند که سایر اعداد ندارند. این اعداد عبارتند از : صفر، یک، پی(نسبت محیط دایره به قطر آن)
، e (عدد اویلر)،i (مبنای اعداد مختلط) و فای(نسبت طلایی).