حضرت علی (ع) درباره ی شخص خودش می فرماید: غَداً تَرَوْنَ اَیّامی وَ یُكْشَفُ لَكُمْ عَنْ سَرائِری وَ تَعْرِفونَنی بَعْدَ خُلُوِّ مَكانی وَ قِیامِ غَیْری مَقامی. فردا روزهای مرا می بینید و خصایص شناخته نشده ی من برایتان آشكار می گردد و پس از تهی شدن جای من و ایستادن دیگری به جای من، مرا خواهید شناخت.
عصر من داننده ی اسرار نیست یوسف من بهر این بازار نیست
نا امیدستم ز یاران قدیم طور من سوزد كه می آید كلیم
قلزم یاران چو شبنم بی خروش شبنم من مثل یم طوفان به دوش
نغمه ی من از جهان دیگر است این جرس را كاروان دیگر است
ای بسا شاعر كه بعد از مرگ زاد چشم خود بر بست و چشم ما گشاد
رخت ناز از نیستی بیرون كشید چون گل از خاك مزار خود دمید
در نمی گنجد به جو عمّان من بحرها باید پی طوفان من
برقها خوابیده در جان من است كوه و صحرا باب جولان من است